Postać Huntera S. Thompsona znana jest w Polsce przede wszystkim za sprawą głośnej książki Fear And Loathing in Las Vegas, a raczej jej jak najbardziej udanej ekranizacji poczynionej przez (swoją drogą ogromnie przeze mnie cenionego) Terry'ego Gilliama. Ale nie o owym arcydziele kinematografii jest mowa, a o dokumencie poświeconym autorowi pierwowzoru.
Całokształt twórczości Thompsona jak i ogólnie jego życie są bardzo mocno powiązane z amerykańską kulturą, polityką czy charakterem czasów, w którym przyszło mu osiągnąć największy sukces. Można zatem zrozumieć dlaczego nie jest on u nas równie kultową postacią jak za Wielką Wodą. Jednak dla mnie jako osoby całkiem długo i mocno obcującej z amerykańską kulturą, Thompson daje ważne świadectwo przemian jakie następowały w Stanach, i które wcale nie są bez znaczenia poza ich granicami. Zaczynając od książki poświęconej gangowi Hell's Angels, przez osławioną surrealistyczną relację z wypadu do Las Vegas, aż po ostrą krytykę Nixona i mocną aktywność polityczną.
Ale "Gonzo" to przede wszystkim portret zdrowo pieprzniętego, nieprzewidywalnego, ale i niezwykle błyskotliwego i przenikliwego wizjonera. Wyrazistego, czasem ekstremalnego, osobliwego, dziwacznego, utalentowanego pisarza... Postaci, która pozornie prezentuje sobą dość wątpliwą moralność, a jednak okazują się być wielkim idealistą i romantykiem.
Najzabawniejsze wydają mi się komentarze Ralpha Steadmana, który pewnie gdyby nie spotkanie i współpraca z Thompsonem nie wykreowałby stylu, za sprawą którego stał się jednym z moich ulubionych ilustratorów. No i pewnie nie brałby narkotyków ;)
Reasumując: dla każdego, kto zachwyca się filmem Las Vegas Parano, nie znając pewnie do końca okoliczności w jakich owa historia się narodziła film ten jest pozycją obowiązkową.
